2016
07
sty
NIE PATRZ W DÓŁ
Sri Lanka, Sigirija
Przejechano 7766 km
Wczoraj wieczorem przelotnie padało i dzisiaj rano też niebo jakieś takie niewyraźne.
Śniadanie jak to w hotelu, szwedzki stół. Też bardzo dobre i duży wybór.
Jak na była brytyjska kolonię przystało angielskie czyli jajecznica, bekon, omlet, kiełbaski, fasola, tosty, gofry, french tost, słodkie desery, bułki, naleśniki...
oraz
srilańskie, zdecydowanie lepsze: ) ryż gotowany na mleku kiribath, placki roti z domieszka wiórków kokosowych smażone na oleju kokosowym, makaron string hoppers przygotowywany na parze, pol sambol pasta z wiórków koko chilli cebuli i limonki, dal soczewica na gotowanym mleku koko z przyprawami i curry... jeszcze by wymieniać ale nie znam wszystkich nazw :) a na deser owoce sezonowe: papaja, guawa, ananas, arbuz...
Do tego niezła kawa lub bardzo mocna herbata. Piję ja tylko z mlekiem, bo normalnie się nie da.
Jemy do syta a Zośka i tak wcina tylko gofry i arbuzy.
Jedziemy do Sigirija. Pół godz. drogi i jesteśmy. Niebo zasnute chmurami. Nie będzie specjalnie widoków ale za to upału też nie będzie, a to byłoby znacznie gorsze.
Sigirija pozostałości pałacu królewskiego i twierdzy z V w. na szczycie ogromnej skały metamorficznej. Tak mówi przewodnik. Dla nas jeden z ważniejszych punktów wycieczki. Bilet za ta przyjemność 30usd/os.
Najdroższa atrakcja turystyczna jak do tej pory. Zobaczymy czy warta tej ceny. Póki co sporo tu turystów.
Najpierw długa ścieżka z widokiem na ogromna skałę, potem kamienne schodki na górę, następnie metalowe schody kręcone. Dochodzimy do tzw. paszczy lwa. I tutaj zaczyna się hardcore. Metalowe schody na sama górę. Byleby nie patrzeć w dół. Ostatecznie nie jest tak źle ale Konrad z Zosia w nosidełku na tych schodach przyprawia mnie o zawał.
Uff, jesteśmy na samej górze. Widoki super, ale tak jak mówiłam zasnute mgła. Ale i tak fajnie jest, buszujemy po ruinach. Wracamy... powtórka z rozrywki tyle że o zgrozo trzeba patrzeć w dół żeby zejść. Na Konrada i Zosię to ja już w ogóle nie patrzę.
Przy paszczy lwa spotykamy Andrzeja i Beatę, trzeci raz. Jakbyśmy się specjalnie umówili to byśmy pewnie się nie spotkali a przypadkowo... czemu nie :) Zaczyna przelotnie kropić.
Schodzimy całkiem na dół.
Wracamy do hotelu. Po drodze kupujemy owoce banany, kokos, arbuza, 600rs/5usd, wcale nie tak tanio.
Wieczorem pyszy srilański obiad i spać. Już się przestawiśmy :) 
Śniadanie jak to w hotelu, szwedzki stół. Też bardzo dobre i duży wybór.
Jak na była brytyjska kolonię przystało angielskie czyli jajecznica, bekon, omlet, kiełbaski, fasola, tosty, gofry, french tost, słodkie desery, bułki, naleśniki...
oraz
srilańskie, zdecydowanie lepsze: ) ryż gotowany na mleku kiribath, placki roti z domieszka wiórków kokosowych smażone na oleju kokosowym, makaron string hoppers przygotowywany na parze, pol sambol pasta z wiórków koko chilli cebuli i limonki, dal soczewica na gotowanym mleku koko z przyprawami i curry... jeszcze by wymieniać ale nie znam wszystkich nazw :) a na deser owoce sezonowe: papaja, guawa, ananas, arbuz...
Do tego niezła kawa lub bardzo mocna herbata. Piję ja tylko z mlekiem, bo normalnie się nie da.
Jemy do syta a Zośka i tak wcina tylko gofry i arbuzy.
Jedziemy do Sigirija. Pół godz. drogi i jesteśmy. Niebo zasnute chmurami. Nie będzie specjalnie widoków ale za to upału też nie będzie, a to byłoby znacznie gorsze.
Sigirija pozostałości pałacu królewskiego i twierdzy z V w. na szczycie ogromnej skały metamorficznej. Tak mówi przewodnik. Dla nas jeden z ważniejszych punktów wycieczki. Bilet za ta przyjemność 30usd/os.
Najdroższa atrakcja turystyczna jak do tej pory. Zobaczymy czy warta tej ceny. Póki co sporo tu turystów.
Najpierw długa ścieżka z widokiem na ogromna skałę, potem kamienne schodki na górę, następnie metalowe schody kręcone. Dochodzimy do tzw. paszczy lwa. I tutaj zaczyna się hardcore. Metalowe schody na sama górę. Byleby nie patrzeć w dół. Ostatecznie nie jest tak źle ale Konrad z Zosia w nosidełku na tych schodach przyprawia mnie o zawał.
Uff, jesteśmy na samej górze. Widoki super, ale tak jak mówiłam zasnute mgła. Ale i tak fajnie jest, buszujemy po ruinach. Wracamy... powtórka z rozrywki tyle że o zgrozo trzeba patrzeć w dół żeby zejść. Na Konrada i Zosię to ja już w ogóle nie patrzę.
Przy paszczy lwa spotykamy Andrzeja i Beatę, trzeci raz. Jakbyśmy się specjalnie umówili to byśmy pewnie się nie spotkali a przypadkowo... czemu nie :) Zaczyna przelotnie kropić.
Schodzimy całkiem na dół.
Wracamy do hotelu. Po drodze kupujemy owoce banany, kokos, arbuza, 600rs/5usd, wcale nie tak tanio.
Wieczorem pyszy srilański obiad i spać. Już się przestawiśmy :)
Zdjęcia (32)
Komentarze (6)
Marzena - 2016-01-09 10:04Trzymajcie się . Mocno.
Lila - 2016-01-09 11:55fajnie, że wszystko można jeść, ale...wy jecie tylko w hotelu, w żadnych barach na ulicy nie?
Aleksander - 2016-01-09 15:52Wy jesteście nieszczęśliwi, ponieważ katujecie się nie mogąc skorzystać z regionalnych mięsnych potraw (chyba rybnych również?). Przywieźcie chociaż przepisy i nam tu w W-wie sporządzicie. Ja na Waszym miejscu zrobiłbym sobie dyspensę i próbował wszystkiego co jedzą Cejlończycy. Jest to jedyna i niepowtarzalna okazja.
marciontko - 2016-01-10 08:47Lila, tu nie ma zwyczaju jak w innych krajach azjatyckich jedzenia na ulicach, ewentualnie można iść do lokalnej restauracji lub baru dla lokalsów, nie mieliśmy jeszcze okazji się wybrać, ale czytałam, że właśnie w hotelach jest równie niezłe jedzenie, wcale nie droższe dużo, co potwierdzamy :)
marciontko - 2016-01-10 09:05Tata, to jest kraj, który jest bardziej wegetariański niż mięsny. Próbowalismy dań z rybami np. tuńczyk jest tu przepyszny, Konrad probował dania z kurczakiem ale różnorodność potraw wegetariańskich, przyprawionych rewelacyjnie warzyw i owoców w polaczeniu z ryżem powoduje, że nie oczuwa się braku mięsa :)
Zasoby: 
21.328 
21.749 
1.082.841 
3.423 
